مقایسه نقص ایگوی والدین کودکان اسکیزوفرن و والدین کودکان عادی با استفاده از نمایه نقص ایگوی رورشاخ

در سالهای اخیر، پژوهش های سبب شناسی اسکیزوفرنی بیشتر بر روی گروه اسکیزوفرنی با شروع کودکی (اسکیزوفرنی قبل از 12 سالگی) متمرکز شده است. از لحاظ نظری، رویکرد پژوهشگران، تلفیقی از رویکرد زیستی و رویکرد روانی –اجتماعی است. با توجه به این تغییر رویکرد، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقص ایگوی والدین کودکان اسکیزوفرن در مقایسه با والدین کودکان عادی صورت پذیرفت. بدین منظور با همکاری روانپزشک گروه و بیمارستان های روزبه و امام حسین (ع)، تعداد 10 نمونه والد کودک اسکیزوفرن مورد مطالعه و آزمون قرار گرفتند. ابزار محقق در سنجش میزان نقص ایگو، نمایه ی نقص ایگوی آزمون رورشاخ است. روایی و پایایی این ابزار در مطالعات متعدد به اثبات رسیده است. از لحاظ نظری این نمایه متاثر از نظریه برس (1954) در مورد ایگو است. این نمایه متشکل از 5 متغیر مهم آزمون رورشاخ (نظام جامع اکسنر(2003)) است. هر یک از این 5 متغیر دارای وزن خاصی هستند که پس از محاسبه، نمره حاصل، نشاندهنده میزان نقص ایگو خواهد بود. در پژوهش حاضر، نمره کل و همچنین نمره هر یک از والدین در 5 متغیر مورد تحلیل قرار گرفت. این پژوهش همسو با اکثر پژوهش هایی که در مورد ویژگی های روانی-اجتماعی والدین کودکان اسکیزوفرن صورت پذیرفته بود، نشان داد والدین این کودکان، نسبت به والدین کودکان عادی، از نقائص روانی بیشتری رنج می برند و بطور معناداری نمره نقص ایگوی آنها بیشتر از والدین کودکان عادی است. نتایج این تحقیق نشان می دهد، والدین کودکان اسکیزوفرن دچار نقص ایگو هستند که تاثیر قابل ملاحظه ای بر رفتار و تفکر آنها دارد. منطقی به نظر می رسد که نقص ایگوی والدین کودکان اسکیزوفرن را در بحث سبب شناسی این بیماری مورد توجه قرار گیرد. اگرچه این پژوهش اولین پژوهشی است (تا جایی که محقق بررسی کرده است) که نقص ایگوی والدین کودکان اسکیزوفرن را آزمون کرده است، از لحاظ نظری، نتایج این پژوهش با نتایج بسیاری از پژوهش های صورت گرفته در مورد نقائص روانی-اجتماعی والدین همسو است.